wat heb je nu in huis?
De huidige Cane Corso is een betrouwbare, sportieve hond. Aan nieuwe
eigenaren moeten wel enkele eisen gesteld worden. Ervaring met honden, het
liefst met Dogachtigen, is zeker gewenst. De Cane corso is
een zelfstandige hond. Hij is gek op zijn baas, maar vindt het ook leuk om er
alleen op uit te gaan. Een goede band tussen baas en hond is nodig om de Cane
corso onder appel te houden. Een goede socialisatie is dan ook een eerste vereiste.
Een Cane corso is een vriendelijke huishond en een perfecte kameraad van het
gezin, maar ook een hond van een ras dat twintig jaar geleden nog de
schaapskuddes en boerenerven bewaakte. Uiteraard zijn er met gericht fokken de
scherpe kanten wel af te halen.
In Nederland is de Cane Corso populatie nog klein, anno 1999 zo'n driehonderd
honden. De fokbasis is erg smal. Daarbij komt dat het Cane corso bestand nog
geen homogeen geheel is. Velen denken dat de Cane corso zijn heterogeniteit te danken heeft aan het inkruisen van andere rassen bij het herstel van
het ras. Dit is echter niet waar. In het thuisland van de Cane corso heeft elke
streek zijn eigen type ontwikkeld. Er was wel een gemene deler aangaande het
uiterlijk maar functionaliteit stond uiteraard voorop. Heden ten dage kijken we
meer naar het uiterlijk. De functie heeft men in het algemeen allang vergeten,
met alle vervelende gevolgen van dien. De Italianen zeggen dat ze uit de populatie Cane
corso wel drie verschillende rassen hadden kunnen halen. Vandaar ook het belang
om zo veel mogelijk het rastypische Cane corso's te fokken.